برای نخستین بار در جمهوری اسلامی ایران و به طور آزمایشی، «بهداشت روان» در خدمات اولیه بهداشتی کشور و در شبکه بهداشت و درمان شهرضا به همت دکتر سید مهدی حسن‌‌‌زاده و با همکاری دکتر قربانعلی اسداللهی در سال ۱۳۶۷ ادغام شد.
کارکنان سطح یک تا چهار شبکه (روستا، بخش، شهرستان و مرکز استان) طی کارگاه‌‌هایی جداگانه آموزش روان‌‌پزشکی دیده بودند و پس از پایان آموزش‌‌ها، طرح ادغام شروع به کار کرد. یک‌‌‌‌سال بعد طرح شهرکرد توسط شادروان دکتر داود شاه محمدی و دو سال بعد طرح هشتگرد توسط دکتر جعفر بوالهری آغاز به کار کرد.
دراسفند سال ۱۳۶۷ هم‌‌زمان با اجلاس سازمان جهانی بهداشت (WHO) با نام «Inter-country meeting» در اصفهان، اعضای کشورهای مدیترانه شرقی به اتفاق پروفسور ویگ و پروفسور سارتوریوس از طرح بازدید کردند و آن را «بسیار افتخارآفرین» خواندند. بنا بر گزارش دکتر احمد محیط به وزارت بهداشت نیز پروفسور سارتوریوس آن را در جهان استثنایی خوانده بود.
