آسیب‌‌شناسی گفتار و زبان (گفتاردرمانی) حرفه علمی بین رشته‌‌ای زبان‌‌شناسی، روان‌‌شناسی، پزشکی و علوم اعصاب، و جزو رشته‌‌های توان‌‌بخشی است که خدمات کلینیکی ارائه داده و عهده‌‌دار ارائه خدمات پیشگیری، پشتیبانی، آموزش، مدیریت و تحقیق در حیطه ارتباط و بلع در سراسر طول زندگی افراد از نوزادی تا پیری می‌‌باشد.
خدمات آسیب‌‌شناسی گفتار و زبان خدماتی هستند در زمینه تشخیص و درمان مشکلات بلع، اختلالات گفتار-زبان و اختلالات شناخت-ارتباط، که منجر به ناتوانی‌‌های ارتباطی می‌‌شود.
وظیفه آسیب‌‌شناس گفتار و زبان، درمان اختلالات در حیطه‌‌های زیر است:
- تولید گفتار ( شامل تولید، آپراکسی، دیزارتری)
- تشدید (هایپرنیزالیتی و هایپونیزالیتی)
- صوت (کیفیت آواسازی، زیر و بمی، تنفس)
- روانی گفتار (لکنت)
- زبان (درک، بیان، کاربرد شناختی، صرف و نحو)
- شناخت (توجه، حافظه، حل مسئله، عملکردهای اجرایی)
- تغذیه و بلع (در سطوح دهانی، حلقی و مروی)
[برگرفته از وب‌‌‌سایت slpnews.com]
