دکتر میترا حکیم شوشتری، فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان (۱۳۹۳/۱۰/۱۷)
[برگرفته از وب‌سایت خبرگزاری فارس]
چنانچه والدین ناچارند کودک خود را به مهدکودک بسپارند بهتر است این کار را قبل از هشت ماهگی او انجام دهند، زیرا کودک شناختی از محیط ندارد و می‌تواند به مربی خو گیرد. وقتی کودکان تعادل و حرکت را یاد می‌گیرند، به سختی افراد جدید را می‌پذیرند و واکنش آنها به افراد غریبه معمولاً خشونت و پرخاشگری است.
بهتر است والدین، کودکان خود را به مهدکودک‌هایی بسپارند که تعداد مراقب‌ها کم و ثابت باشد، زیرا مهدکودک‌هایی که مربیان گوناگونی برای انواع رشته‌ها مانند زبان و موسیقی و … دارند موجب آسیب روانی به کودکان خردسال می‌شوند، چرا که دلبستگی در این کودکان شکل نمی‌گیرد. وقتی افراد متفاوت هستند، کودک باید خود را با آنها هماهنگ کند و این انرژی روانی زیادی را از کودک می‌گیرد.
بهتر است مهدکودک به محل زندگی یا کار مادر نزدیک باشد، تا کودک این حس را داشته باشد که به راحتی می‌تواند به محیط قبلی که خانه است بازگردد. همچنین بهتر است محیط مهدکودک شبیه خانه باشد و محرک‌های صوتی افراد زیادی در آن وجود نداشته باشد. مهدکودک‌هایی مناسب هستند که نسبت مربی به کودکان متناسب باشد، بر این اساس بهتر است برای یک مربی حداکثر ۵ کودک ۳ تا ۴ ساله وجود داشته باشد، هر چند اگر تعداد کودکان کمتر باشد بهتر است.
والدین می‌توانند از بازدیدهایی که کودک در خانه انجام می‌دهد، محیط مهدکودک او را ارزیابی کنند، مثلاً کودکی که حین بازی با عروسک خود می‌گوید «بچه بد! به تو مداد رنگی نمی‌دهم»، به احتمال زیاد در مهدکودک مورد آزار هیجانی قرار گرفته است. همچنین، آموزش کودکان حین بازی صورت می‌گیرد، این در حالی است که کلاس‌های مهدکودک این چارچوب را ندارند و مربیان بیشتر از فلش‌کارت‌ها استفاده می‌کنند.
کودکی که احساس دلبستگی خوب داشته باشد، رفتار طردکننده‌ای از سوی مادر نداشته و جملاتی مانند «از دست تو خسته شده‌ام» نشنیده باشد، وقتی به مهدکودک یا پیش‌دبستانی می‌رود اوقات امنی را سپری می‌کند، اما کودکی که جملاتی مانند «از این به بعد مادر بچه همسایه می‌شوم» را می‌شنود دچار ترس و تردید می‌شود و در محیط مهدکودک و مدرسه می‌ترسد که والدینش دیگر سراغ او نیایند.
بهتر است والدین پیش از فرستادن فرزند خود به مهدکودک آداب دستشویی رفتن را به او بیاموزند. والدینی که فرزندان خود را به مهدکودک می‌سپارند باید در ساعاتی که با او هستند رفتار توأم با عواطف مثبت داشته باشند. این رفتارها باید با تماس پوستی و نوازش همراه باشد. دو ساعت رفتار با عواطف مثبت و حفظ دوست داشتن می‌تواند از کیفیت قابل ملاحظه‌ای برخوردار باشد.
