پس از انتشار کتاب «آموزش روان‌پزشکی با نمونههای بالینی» و ارزیابی بازخوردهای اولیه، نویسندگان کتاب بر آن شدند تا این شیوه نگارش را ادامه دهند. کتاب یادشده پیامدی از استقبال دانشجویان پزشکی از شنیدن نمونههای بالینی در کلاس‌های درس روان‌پزشکی بود. آن کتاب سعی داشت با ویژگی‌هایی خود را از سایر کتاب‌های آموزشی متمایز کند: ۱) تأکید بر تشخیص و درمان، ۲) تقدم ذکر مثال بالینی بر شرح بیماری، ۳) رعایت اختصار. این ویژگی‌ها در کتاب «اورژانس روان‌پزشکی با نمونههای بالینی» نیز تا حدی نمود یافته است.
تأکید بر «تشخیص و درمان» و صرف‌نظر کردن از شرح مفصل سایر جنبه‌های هر بیماری در کتابِ یاد شده، پیش از هر چیز با هدف آشناکردن دانشجویان پزشکی در دورۀ چرخشی یکماهۀ روان‌پزشکی با جنبه‌های بالینی بیماری‌ها و ارائۀ منبعی مکمل بر کتاب‌های مفصل مرجع موجود بود. این دورۀ یک‌ماهه با در نظر گرفتن روزهای تعطیل، مناسبت‌های تغییردهندۀ برنامۀ روتین و دسترسی متغیر به اساتید، حتی اگر کیفیت آموزش رضایت‌بخش باشد و وقت کافی در همین دورۀ کوتاه به آن اختصاص یابد، ممکن است دوره‌ای قابل قبول برای تربیت پزشکانی آگاه و صاحب صلاحیت مدیریت بیماران روان‌پزشکی نباشد. اختصاص برنامه‌های آموزشی سنگین و پرحجم در این مدت کوتاه و ارائۀ منابع مفصل که یادگیری آنها نیازمند زمانی بسیار و خارج از توان دانشجویان است و در عین حال، عدم اولویت‌بندی مطالب آموزشی برای یادگیری آنها کارایی آموزش در دوره‌های کوتاه بالینی را کم می‌کند. آموزش جداگانۀ «تشخیص و درمان»، بخشیدن اولویتی به این دو بخش است که به‌ویژه در انتهای دورۀ کارورزی از دانشجویان انتظار می‌رود دست‌کم تسلطی نسبی به آن بیابند. ویژگی کتاب حاضر در رعایت اختصار را نیز می‌توان به عنوان گامی در راستای اولویت‌بندی مطالب و در نتیجه، افزایش کارایی مطالب آموزشی در یک دورۀ آموزشی کوتاه‌مدت لحاظ نمود.
تقدم ذکر مثال بالینی بر شرح بیماری به آن دلیل در نظر گرفته شد که شیوۀ مرسوم آموزش که عمدتاً به شرح بیماری می‌پردازد، اغلب با دشواری در درک فضای واقعی کار روان‌پزشکی همراه بوده و اصل مطلب آنچنان ملموس نیست.
نگارندگان بر این باورند که کتاب «اورژانس روان‌پزشکی با نمونههای بالینی»، هرچند برای دانشجویان پزشکی، پزشکان عمومی و روانشناسان بالینی قابل استفاده است، نخست به کار دستیاران روان‌پزشکی و روانپزشکان می‌آید. باید یادآور شد که این کتاب به هیچ عنوان برای پزشک یا روانشناسی که می‌خواهد نسبت به جنبه‌های گوناگون هر یک از اختلالات روان‌پزشکی آگاهی کاملی پیدا کند، کافی نخواهد بود. این کتاب را باید مکمل و نه جایگزین کتب مرجع دانست. البته مطالب کتاب حاضر فراتر از کلیات مندرج در کتاب «آموزش روان‌پزشکی با نمونههای بالینی» است و اطلاعات بیشتری در مورد تشخیص و درمان اختلالات روان‌پزشکی در اختیار خواننده می‌گذارد. در واقع می‌توان مطالعۀ «آموزش روان‌پزشکی با نمونههای بالینی» را پیش‌نیاز کتاب حاضر دانست.
صفحه‌ای از کتاب به ذکر شکل کامل کوتاه‌نوشت‌ها اختصاص یافته و در برخورد با هر موردِ کوتاه‌نوشت در متن کتاب، می‌توان به این صفحه مراجعه کرد. تعداد نسبتاً زیاد جداول کتاب با هدف جمع‌بندی مطالب و تسهیل یادگیری در نظر گرفته شده و برای سادگی در دسترسی به هر جدول، فهرستی جداگانه برای نمایش عنوان آنها تهیه شده است. در انتهای کتاب، بخشی به نام «واژه‌نامه» وجود دارد که معادل انگلیسی واژه‌های تخصصی یا فرنگی متن کتاب را به ترتیب الفبا نشان می‌دهد. یادآوری این نکته نیز ضروری است که مطالب این کتاب عموماً در مورد بیماران بزرگسال صادق است.
ناشر، انتشارات کتاب ارجمند (۱۳۹۴) است و نویسندگان کتاب عبارت‌اند از دکتر امیر شعبانی (روان‌پزشک و استاد دانشگاه علوم پزشکی ایران) و دکتر سید وحید شریعت (روان‌پزشک و دانشیار دانشگاه علوم پزشکی ایران).
