کماکان داروهای دسته محرک از قبیل ریتالین (که یکی از نام‌های تجاری داروی متیل‌فنیدیت است) مهم‌ترین درمان اختلال بیش‌فعالی- نقص توجه (ADHD) و از مهم‌ترین درمان‌های بیماری نارکولپسی است. مصرف این داروها در درازمدت باعث اصلاح ساختار مغز افراد مبتلا به بیش‌فعالی می‌گردد. از سوی دیگر، «شیشه» نام ماده‌ای بسیار اعتیادآور و در دسته «مواد محرک» است و از نظر ساختمانی شباهت‌هایی به داروهای فوق دارد. با این حال، برخلاف داروهایی مثل ریتالین که ساختار مغز را در افراد بیش‌فعال اصلاح می‌کنند، مصرف شیشه مخرب سیستم عصبی است و باعث اعتیاد و عوارض روانی و جسمانی مختلف می‌شود. البته ریتالین هم توسط برخی از افراد مورد سوءمصرف واقع می‌شود و بدون تجویز پزشک نباید مصرف شود. با این حال، جالب است که این دارو در افراد دچار بیش‌فعالی و با دوزی که پزشک تجویز می‌کند اعتیادآور نیست و فرد می‌تواند دارو را اگر لازم باشد تا سال‌ها مصرف کند. بدیهی است که در طول مدت مصرف دارو، فرد باید به شکل دوره‌ای توسط پزشک معالج برای ارزیابی لزوم ادامه درمان و عوارض جانبی دارو بررسی شود.
